Zelf lesgeven!

‘Chi chi wa, chi chi wa, chi chi wa wa waa’ was het geluid dat de hele ochtend over het plein tussen de drie schoolgebouwen galmde. Vanochtend begon heel relaxed. Na een heerlijk pancake-ontbijt was nummer één op de agenda lesgeven op de basisschool. De basisschool bestond uit ca. 750 leerlingen, verspreid over 4 gele gebouwen waar groot “MTN” (de plaatselijke telefoonprovider) op was geadverteerd. Eenmaal daar aangekomen, gaven we in groepjes van twee les aan drie klassen, verspreid over de ochtend. De klassen bestonden uit 40-60 leerlingen, kinderen van 4-12 jaar. De lessen waren door ons in Nederland voorbereid. De lessen bestonden uit bijv. een quiz over Nederland, een twisterspel en een kleurplaat, of, wat Boris en ik deden, liedjes! We hebben ze een oer-iers liedje, Drunken Sailor, hoofd-schouders-knie-en-teen (in het Nederlands) en, jawel, chi chi wa! We waren verbijsterd – de kinderen vonden de lessen geweldig, en ik heb nog nooit zulke enthousiaste groepen gezien. Iedere “EARL-AYE IN THE MORNING” schreeuwde ze uit volle borst mee, de “ogen, oren, mond en neus” spraken ze zo goed mogelijk uit en bij de “chi chi wa” krijsten en dansten ze vol kinderlijk enthousiasme – of ze nou vier of veertig jaar waren. Het was absoluut geweldig. Want ook Madame Mills, de directrice, hield de kleinste kinderen op orde, wilde niet stoppen voordat iedere 5-jarige “neus” en “oren” goed uitsprak, omdat ze zelf de les ook zeer leuk vond. Eén van de leraren stampte fanatiek mee in de achtergrond op het ritme – zoals ik al zei het was absoluut geweldig. Ook hebben we nog nooit zo’n grote groep zo geboeid horen luisteren naar “The Gruffalo’s Child” (om even tot rust te komen na al dat hevige dansen). Ook meneer van Essen en mevrouw Breedveld, dan wel niet vrijwillig, meegedanst op chi chi wa – we hebben enkele filmpjes en foto’s van dit spektakel, die jullie allen geheid zullen zien!

Eenmaal terug op de lodge, en met z’n allen even lekker Ghanees gerelaxed te hebben, besloten we naar het strand te gaan. Een rustig potje overgooien met ons kleine groepje werd al snel een rugby partij met een groot deel van de lokale strandgangers in de zee – erg gezellig! Eenmaal terug van het strand en echte, zelfgemaakte chips te hebben gegeten, was het etenstijd. Beetje pasta, een heerlijke kip, en als toetje, het Limburgse volkslied van meneer van Essen! Een dag waar je twee duimpjes voor omhoog zou steken!