De laatste twee dagen

De pannenkoeken waren weer heerlijk, ook al was het nog zo vroeg. Zaterdag stonden we om half 7 op om om 7 uur te ontbijten. We vertrokken 8 uur namelijk al naar Swedru, de markt, voordat we naar het weeshuis zouden gaan. De markt was al een hele beleving op zich. Samen met Emilia liepen we door de stinkende, overvolle en vooral smalle straatjes van de Ghanese markt. 20 jams, brood, bananen, 100 mango’s, avocado’s en pindakaas stonden op het boodschappenlijstje.
Vanuit Swedru gingen we met onze jams, een soort knollen van 2 kilo, en de andere boodschappen richting het weeshuis. Zoals altijd kwamen de kinderen massaal aanrennen om ons te begroeten. Helaas hadden we geen tijd om met ze te spelen, want we hadden een vol programma. Het speeltoestel werd afgeschilderd, we hebben twee schommels vervangen en de bibliotheek en de computers werden afgemaakt. Toen we klaar waren bleken de kinderen een drum- en dansvoorstelling te hebben voorbereid. In traditionele kleden en met trommels gaven ze een dijk van een voorstelling. Uiteindelijk werden wij één voor één door de kinderen de kring ingetrokken om ons even lekker voor schut te zetten. Maakt u zich geen zorgen, het staat op film. Toen waren we vrij. De jongens zijn met de helft gaan voetballen en de meisjes hebben ze geïntroduceerd in de wereld van touwtjesspringen en bellenblazen. Het voetballen was echter niet zo’n goed idee, het was namelijk 30 graden met een brandende zon aan de hemel. Terwijl we af zaten te koelen wilden de kinderen graag lezen of voorgelezen worden.

Uiteindelijk bleven we er ook eten. De jams die we gekocht hadden werden gekookt samen met tomatensaus, niet iets wat je in een restaurant vindt, maar het smaakte goed. Na het eten hebben we de laatste tassen uit Nederland aan het weeshuis gegeven. Toen namen we met moeite afscheid van de kinderen en stapten we in ons busje om naar huis te gaan.

19 mei

De laatste dag was aan gebroken, en zoals gewoonlijk pannenkoeken als ontbijt. We hadden nog een vol programma voor de laatste dag en reden na het ontbijt naar de zoutvlaktes. Na een tijdje kwamen we bij een hek die gesloten was omdat het zondag was en niemand werkte. De auto’s konden er niet doorheen dus gingen we verder lopen. Maar na een kwartier zagen we de vlaktes liggen in de verte en besloten om weer terug te gaan omdat het nog vrij ver weg was.

Daarna gingen we snel door naar de drumworkshop van James, die ons ook de dansworkshop had gegeven. In een nog niet afgemaakt gebouw stonden er 10 trommels en stoelen in een cirkel. We leerde verschillende ritmes die uiteindelijk samen kwamen in een grote brij van geluiden. Het Afrikaanse ritme was voor de meeste lastig te begrijpen en horen maar het was uiteindelijk een leuke workshop.
Na de lunch in de lodge hebben we afscheid genomen van het personeel en daar een foto van ons achtergelaten met allemaal bedankjes van ons. Daarna begonnen we aan de reis naar Accra. Rond half vier kwamen we aan bij het marktje, waar we souvenirs gingen kopen. Het was vrij uitgestorven, aangezien het zondag was, maar de meeste hebben toch nog wat leuks gevonden. Emilia was er weer bij en hielp ons heel erg met het afdingen. Vervolgens gingen we eten in een soort groot Westers winkelcentrum waar je kfc en pizza’s kon krijgen, een nieuwe belevenis voor Emilia, die constant zei: ”Ik ben in Holland”.

Na het afscheid nemen van Emilia reden we door naar het vliegveld. We kwamen vrij snel door de douane en konden daarna 2 uur op het vliegveld rondkijken in de winkeltjes. Om 10 uur konden we eindelijk het vliegtuig in en een half uurtje later stegen we op. We probeerde wat te slapen. Maar voor de meesten was dat vrij lastig omdat het heel koud was in het vliegtuig en zittend slapen niet heel comfortabel is. Om 7 uur kwamen we erg moe aan. Toen we bij de bagagebanden kwamen, zagen we alle vrienden en familie al staan. Onze bagage kwam meteen en al snel konden we onze familie en vrienden, die voor ons om 6 uur op moesten staan, weer in de armen sluiten.